het andere Dubai

onze tweede en laatste dag in Dubai zit er alweer op.
Vanmorgen hebben we de Jumeirah moskee bezocht, de enige die door niet-moslims bezocht mag worden. We werden warm onthaald met koffie en thee, warme oliebolletjes met dadelsiroop en safraan pannenkoekjes met kamelenkaas, mmmmm.
Er was heel veel belangstelling voor dit initiatief van sjeikh Mohammed bin Rashid onder het motto: Open doors, Open minds. Na de standaard kleedpartij met sjalen en eventueel een zwarte abaya, werden we rondgeleid door een Engelse Moslima.

Daarna zijn we naar het oude deel van Dubai-stad gegaan. Hier herken je weer wat van de Orient, schilderachtig, rumoerig en vol. Er lagen dows aangemeerd die beladen werden met goederen voor Iran, ik geloof niet dat een van die schepen nog zeewaardig was, desondanks werden ze volgestopt met stoffen, koelkasten, fornuizen, kinderspeelgoed, matrassen, je kunt het zo gek niet bedenken.
Voor een 1 dirhan (circa 25 cent) hebben we ons verschillende keren laten overvaren op de kreek met de open abra’s, een belevenis op zich. Je zit dan met zo’n 20 mensen onder een afdakje op een bankje, met de rug tegen elkaar en de schipper in een gat midden in de boot.
In dit stadsdeel kun je naar hartenlust dwalen door de souks, goud, sjaals, potten en pannen noem het maar op. Erg leuk en schilderachtig, het tegenovergestelde van gisteren. Het valt op dat geen enkele Dubainaar hier werkt. Volgens onze taxichauffeur komt 80% van de bevolking niet uit Dubai, maar vooral uit India, Pakistan en China en zij doen al het (hand)werk.

We hadden nog niet de tijd genomen om op het dakterras van het zwembad te genieten Dat hebben tot slot dus gedaan. We konden er lekker eten en ze hadden er zelfs een wijntje en biertje, dat was nog niet eerder te krijgen.
Kortom het zit er hier weer op, we gaan pakken, want morgenochtend om 7 uur staat de taxi weer voor. De reis naar Down Under gaat beginnen, we hebben er zin in.