Er zijn geen woorden voor

We zijn nog in Swakopmund en maken dus nog maar even gebruik van deze moderne mogelijkheden. Hier in deze badplaats heb je niet het gevoel dat je in Afrika bent. Deze van oorsprong Duitse stad biedt de geneugten van veeeel koud bier, bratwurst en..... ja Martien je zult het niet geloven zelfs Schweinehaxe mit sauerkraut. Dat laatste hebben we maar overgeslagen.
Maar terug naar de reis. Na Fish River Canyon zijn we opnieuw vroeg op pad gegaan over de lange en vooral stoffige weg. De woestijn is groots, leeg maar vooral erg mooi. We vervelen ons dus niet. Met de I-pod en soms wat lezen vliegt de dag voorbij. Zelfs hier zien we vaak klipspringers en springbokkies, niet te geloven dat ze in deze droogte kunnen overleven. In de lodge aangekomen kunnen we nog heerlijk genieten van het zwembadje (ze zijn hier allemaal klein) voor we na een heerlijke maaltijd naar bed gaan.
Om 4.00 uur pingelt de telefoon ons wakker. Nog slaapdronken snel de spullen gepakt, en ons gaat op die pad naar Sosusvlei.
Het is nog pikdonker als we wegrijden en alles wat we achterlaten is een enorme stofwolk onder de prachtige sterrenhemel. Geleidelijk aan begint het lichter te worden en net voor zonsopgang zijn we bij het park aangekomen.
De zon komt op bij de zandheuvels en de wereld verandert in iets onwerkelijks. Rood, geel en nog veel meer prachtige kleuren ontstaan. Veel wild springt rond en de lange schaduwen van de zandduinen geven de meest bizarre vormen aan. Het is werkelijk adembenemend.
We gaan verder de vlei in genietend van wat we zien, niet wetend dat wat nog gaat komen helemaal geweldig is. Met een terreinwagen gaan we verder door het losse zand en kijken onze ogen uit. De struisvogels en spiesbokken lopen om ons heen terwijl het uitzicht niet te beschrijven valt.
Met een Nama gids gaan we op pad en hij vertelt ons over de wonderen van de woestijn. Hij laat zaden van een plant zien die met een paar druppels uit ons drinkflesje zich onmiddellijk opent en de zaden laat vallen. De bloem kan die zaden jaren bewaren tot de regens komen en dan moet ook alles in een paar minuten gebeuren. De volgende dag is alles al aan het groeien en staan talloze planten al een bloei, een wonder dus.
Verder nog veel beestjes uitgegraven, die zich vanwege de hitte verschuilen, werkelijk, we hebben al veel gezien met dit was werkelijk te gek voor woorden.
Sosusvlei betekent ingesloten vallei, waar na een regenbui (komt eens in de 10 jaar voor) het water van de rivier in stroomt en daar uiteindelijk in blijft staan, zodat er geruime tijd van alles kan groeien. De meest bizarre planten hebben zulke lange wortels, die komen wel tot 80 m. diep. Wanneer de duinen de vallei afsluiten dan gaat na verloop van tijd alles dood en ziet het er nog vreemder uit. Omdat de vallei een kleilaag heeft lijkt het wel een ijsbaan met daarin eeuwenoude dode bomen.
De vleien volgen elkaar op in de loop van de tijd, dus je hebt steeds een vlei van de toekomst, dan een sosusvlei en daarna de dodevlei en daarna alleen maar zandduinen. Eigenlijk valt niet te beschrijven hoe mooi het is. Hopelijk lukt het vandaag om wat foto’s te plaatsen.
In de middag hebben we het nog eens dunnetjes overgedaan. In een Chesna vliegtuigje voor 6 personen hebben we nog een rondvlucht gemaakt over het duinengebied, verbijsterd waren we over de uitgestrektheid van het gebied, dat kun je echt niet navertellen.
Vervolgens zijn we weer in een heerlijke lodge terecht gekomen, waar we uitzicht hadden op (uiteraard) de Namib woestijn maar ook op prachtig gekleurde versteende zandduinen.
De volgende morgen was er een leuke verrassing. Nora en Evert, we hebben genoten van het geleende boek over Solitaire (Henk heeft het hier pas uitgelezen). Na wat overleg met de reisleidster bleek dat ze daar langs wilde gaan. Dus we hebben koffie met (een giga stuk) appeltaart bij Moose gedronken. We hebben je boek laten tekenen door hem en zelf er ook een gekocht. Heel, heel erg leuk was die ervaring. Iets te zien wat een ander beschreven heeft in een boek.
Na een bezoek aan de mooncanyon verder op weg naar Swakupmond. Aan zee hebben we in Walvisbaai nog een flamingo kolonie gezien en vervolgens hier dus aangekomen.
Vanmorgen zijn we met een jongen uit de township op pad gegaan om die te bezoeken. De township zag er goed uit hier, veel ruimte en goed geordend.Omdat er een constante stroom is van nieuwe bewoners is er een deel waar mensen op de “wachtlijst” staan voor een huisje. Dat ziet er redelijk erbarmelijk uit maar dat is dus tijdelijk. Arme mensen kunnen met een bedrag van het rijk gaan bouwen als ze een permit krijgen en moeten wel terug betalen zodra ze werk hebben. Anderen mogen lenen en in delen terugbetalen met lage rente.
We hebben een kerkdienst bezocht (tja het is tenslotte zondag) en genoten van de preek in het Afrikaans (konden het dus volgen), Damara en Hedera maar vooral van het prachtige gezang. Ook hier kijk je weer je ogen uit op al die prachtige gezichten met de meest bizarre hoofddeksels. We hadden de eer de oude wijze vrouw te ontmoeten die hier chief is en bemiddelt tussen mensen en zelfs de kruidenvrouw. Na nog een lokaal drankje (ietwat goor)en wat typische gerechten gegeten te hebben, zit het er weer op hier in Swakopmund.
Morgenochtend trekken we door via Sceleton coast naar cape Cross naar de zeerobben om vervolgens richting noorden te gaan. We bezoeken eerst nog de oeroude tekeningen van de bosjesmannen om vervolgens naar Etosha te trekken. Ik verwacht dat we dan wel weer dagen uit de lucht zullen zijn, dus dit was het voorlopig weer. Heel veel groeten van uit dit geweldige land
Henk en Marian
Enne opnieuw bedankt voor jullie beriggies