Pelan, pelan

Ofwel langzaam, langzaam. Dat tempo hebben we al aardig te pakken. Vanwege een enorme hoosbui gisteravond hebben we het maar niet gewaagd om een internetcafe te zoeken. Maar inmiddels zijn we aangekomen in Yogyakarta en wel in een super deluxe hotel met een mega zwembad, het is nu te donker om goed rond te kijken maar de eerste indrukken zijn prima.
Maar nog even over de afgelopen dagen. Vorige keer schreef ik al over onze laatste dagen in Bandung. Na het internetten hebben nog heerlijk door de stad gedwaald, een voortreffelijk gebakje gegeten bij de Holland Bakery (een belevenis op zich) voordat we ons in de openbaarvervoer problematiek hebben gestort. We kozen voor de groene minibusjes, met het idee we zien wel waar we uitkomen, maar de chauffeur bleek ons voor het hotel te willen afzetten. Omdat dat absoluut niet op zijn route lag en de mede-inzittenden dat ook leuk vonden was dat helemaal geen probleem. Een belevenis op zich, kan alles mag, bij het stoplicht springen jongelui met gitaren binnen om hun geld binnen een minuut te verdienen. Geweldig gewoon. Iedereen is erg inventief om hun geld te verdienen, wat ook wel moet want er moeten heel wat monden gevoed worden en eten staat nummer 1 op de hitlijst.
De volgende dag zijn we vertrokken naar de kust. Een zeer lange maar prachtige route waar ik helaas niet veel van meegemaakt heb omdat ik in de middag geveld werd door een hevige buikgriep!!! Maar in de ochtend genoten van een ritje met paard en wagen naar een Hindoetempel op een klein eilandje waar we grote bamboevlotten heen zijn gevaren. Uiteraard weer van een grandioze schoonheid, ik waan me vaak in een groot groen schilderij. Zoals gezegd werd ik zelf ziek en heb het mooiste deel, spectaculaire rijstterassen niet helemaal meegemaakt.
De volgende ochtend heeft Henk genoten van een boottocht door een prachtige canyon in een natuurgebied en ik heb wat geluierd en geslapen om weer helemaal op te knappen. In middag zijn we op verkenning gegaan. Dit stuk van de kust is vorig jaar getroffen door de tweede tsunamie en wel heel erg. Er is bij ons weinig over gepubliceerd maar een brede strook vanaf het strand tot ver landinwaards is helemaal schoon geveegd. Alleen de wat stevige gebouwen en een paar hotels staan nog overeind. Alleen al in dat gedeelte zijn 1500 mensen omgekomen. Indonesie is wat rampen betreft, rijk bedeeld. We spraken met een man die opnieuw zijn hutje aan het bouwen was achter ons hotel. Hij heeft een zoontje verloren en zijn oudste zoon is lang ernstig ziek geweest. Met hulp van de regering (niet veel) is hij weer aan het opstarten en had weer alle moed voorde toekomst, geweldig hoe veerkrachtig iedereen is en dan nog onder moeilijke omstandigheden.
De volgende dag hebben we een tocht met de becak (fietstaxi) door de kampong en de omliggende velden gemaakt en genoten van al het moois wat er te zien was. Onze laatste dag hebben we nog heerlijk fietsend en luierend doorgebracht.
En nu dus weer in Yogyakarta, opnieuw na een lange reisdag. De wegen zijn redelijk maar smal en het verkeer is afgrijzelijk dus dat schiet niet op. Maar de uitzichten zijn zo mooi dat je je niet snel verveelt. Morgen gaan we het Kraton bezoeken en op audientie bij de sultan. Dus wordt vevolgd.
Vanuit een prachtig oord heel veel groeten voor iedereen
Henk en Marian