Hallo, hier Bandung

Selamat,

Inmiddels brengen we alweer onze laatste uren door in Bandung. Na genoten te hebben van een prachtige tocht door het gebied rond Bogor hebben we op de laatste dag het safariepark met de dierentuin bezocht en uiteraard hebben we ook de komodo varaan aan alle kanten bekeken. Geen frisse jongen dus!
De volgende ochtend vroeg zijn we vertrokken over de Puncakpas , op weg naar Bandung. Na de prachtige Puncakpas beginnen de theepantages, eindeloze velden thee, prachtig van kleur. We zijn op de oude plantage Gunung Mas (gouden berg) geweest, daar heeft “De heeren van de thee” zich afgespeeld, geweldige vergezichten met op de achtgrond de jungle en de vulkanen, heel indrukwekkend. Dit keer troffen we heel wat pluksters aan die met behendige vingers de toppen van de thee plukken.
Ook de verdere rit was de moeite waard, geweldige uitzichten over de enorme theevelden, het overtrof onze verwachtingen.
Laat in de middag zijn we aangekomen in Bandung. De stad heeft nog heel wat lanen met de oude Nederlandse huizen, de geurtjes zijn wat anders maar anders waan je je weer thuis. Wat een luxe was dat indertijd.
Gistermorgen vroeg hebben we een bezoek aan de vulkanen gebracht. Met busjes zijn we naar de grote vulkaan Tangkuban prahu gegaan en te voet door naar de Domaskrater. Een prachtige en indrukwekkende wandeling. Vulkanen blijven fascinerend. In de Domuskrater loop je letterlijk in de krater, die helemaal versteend is. Overal borrelt water (er werden zelfs eieren in gekookt) en komen de waveldampen tevoorschijn vanuit alle hoeken en gaten. De gids blies wat rook van zijn sigaret over de grond en door de reactie met de nicotine kon je pas goed zien hoe poreus de grond was. Raar idée om daar te lopen. Met een eruptie wordt dat stuk als eerste weggeblazen. Moegeworden van al het klauteren hebben we nog even languit geluierd in de warmwaterbronnen voor we terug naar Bandung gingen.
In Bandung zelf hebben we de Angklunghschool (bamboo-intrument) bezocht en daarna genoten van een leuke voorstelling met Wanjangpoppen, dansen en uiteraard Angklunghmuziek. Harry, we hebben nog een Angklungh voor je op de kok kunnen tikken. Omdat er zoveel schoolkinderen waren was dat extra leuk. De school is ooit gesticht door een rijke familie met de bedoeling om met de opbrengsten daarvan de kinderen uit de omliggende kampongs te laten studeren. Zij helpen ook allemaal mee met de voorstelling. De school is tot in de verre omtrek beroemd.
En ja, het eten is nog steeds ”plus 5 kilo”, jammer maar waar.
Vanmorgen hebben nog een fabriekje bezocht waar Wajangpoppen werden gemaakt en nu dwalen we wat rond door de stad. Vandaag schijnt de zon en is het behoorlijk warm, maar de laatste dagen was het nogal bewolkt waardoor de temperatuur aangenaam bleef zeker omdat we meestal erg hoog zaten.
We genieten van al het moois hier maar vooral van alle leuke en komische dingen. De mensen roepen je overal naar binnen en iedereen is even vriendelijk. In de ochtend worden we (absurd vroeg) gewekt door een kakefonie van alle moskeeen in de buurt. Zodra dat tot rust is gekomen, verschijnen de eerste verkopers, eerst die met gas, dan met de petroleum, dan komt de fietsende winkel met het brood, niet de vergeten de kar met sajoer (groenten) en allemaal hebben ze hun eigen kreten en geluiden. Het leukste is de man met de kokoskoekjes. Hij heeft een soort stoomketel waarop hij kokoskoekjes in bananen bladeren met bruine suiker stoomt. En die ketel fluit constant.
De hele, maar dan ook de hele straat is van vroeg in de ochtend tot diep in de nacht gevuld met etenskarretjes, je kunt niet zo gek bedenken wat. Zoveel soorten voedsel heb ik van mijn leven nog nooit bij elkaar gezien en niet te vergeten alle soorten fruit. De Indonesiers eten dan ook de hele dag, ik snap niet hoe zij zo slank kunnen blijven.
Genoeg over Bandung, morgenochten vertrekken we alweer vroeg in de ochtend richting Pangandaran aan de kust. Daar komen de volgende verhalen (als we internet kunnen vinden) vandaan. Henk is een bezig om de foto’s te branden op een cd-the zodat we die later wel zullen toevoegen. In ieder geval tot horens en veel groeten uit een geweldig land,

Henk en Marian