De weg naar Malang

is lang, maar erg mooi. De jungle, afgewisseld met schilderachtige rijstvelden, leuke dorpen, kortom, je komt ogen te kort. Laat in de middag zijn we aangekomen in Batu, een dorp hoog in de bergen, niet ver van Malang en in de buurt van de Bromo, die we vannacht met een bezoek gaan vereren om de zon boven de krater op te zien komen.
Maar hiervoor hebben we een paar mooie dagen doorgebracht in Yogyakarta. We hebben het Kraton bezocht en de sultan niet thuis getroffen maar desondanks toch wel genoten. Ons koloniaal verleden achtervolgt ons wel hoor, we werden rondgeleid die een stokoude Indonesier die perfect Nederlands sprak en zelfs alle spreekwoorden kende. Daarna door de stad gedwaald, de zilverfabriekjes bekeken en wat batikateliers. Het zijn kunstenaars die jongens, wat een werk is dat. Nadat de tekeningen opgebracht zijn, wordt vloeibare bijenwas met een speciale pen aangebracht, kleur na kleur wordt ingetekend voordat de mooiste van de mooiste kunstwerken ontstaan.
Na een (uiteraard) overvloedige lunch bij een familielid van de sultan hebben we de Prambanan-tempels bezocht, die erg mooi waren maar ook erg beschadigd tijdens de aardbeving van vorig jaar. We mochten er daarom niet in wat uiteraard jammer was maar de buitenkant was ook niet te versmaden. Onze gids Bennie vertelde dat hij vorig jaar met een groep tijdens de aardbeving in Yogya was. In de nacht werd hij wakker van de schokken, de tegels krulden van de vloer zodat hij de deur niet meer kon openen. Hij was daardoor de enige die tijd had gehad om zijn kleren aan te trekken voordat hij bevrijd werd. Beneden trof hij alle gasten aan, meest zeer spaarzaam gekleed! Overigens zijn we doorgaans de enige gasten in alle hotels. Het toeristme is wel heel erg teruggelopen, wat een drama betekent voor alle mensen hier, veel mensen hebben daardoor nog minder werk. Ik heb eigenlijk nog geen andere nationaliteiten getroffen, eigenlijk alleen Belanda’s.
Ons Nederlands wordt geleidelijk aan ook steeds beroerder door al het vreemde Nederlands dat hier gesproken wordt. De rondrit door de stad gaat ongeveer zo: “dames en heren, hier komen de park (alun alun) en daar kunnen u lekker koekjes eten bij toko, maar u gaat vooral pelan, pelan, adoe” En dan hebben we ook nogal wat Limburgers in de groep (tja, Ivonne) en dat doet helemaal de deur dicht.
In de avond hebben we een Ramayanavoorstelling bezocht. Voor een bedrag van Eur. 9,-- werden we met een busje opgehaald, kregen een uitgebreid diner en daarna werd een geweldige voorstelling gegeven. Een gamalanorkest van 8 personen met een dansgroep van 12 mensen en dat voor een publiek van wel: 15 Belanda’s. Niet te geloven toch.
En dan –vroeg in de ochtend-het vertrek naar Malang. We hadden het voorrecht dat de vulkaan Merapi zich nog net even liet zien in al haar wonderlijke schoonheid, voordat zij zich weer verhulde in de wolken. Ondanks het feit dat dit de langste rit was, ongeveer 300 km. viel het dit keer mee. De weg was wat beter. Maar na een keer voor in de bus te hebben gezeten, hebben we besloten om voor onze gemoedsrust dat niet meer te doen. De tweebaansweg (met gaten enz.) wordt meestal in 3 tot 4 stroken opgedeeld met inhalen en zo, dus dan weet je het wel. Verder gebeurt er onderweg ook nog wel het een en ander. Gisteren kreeg onze chauffeur een smsje dat de brug net was ingestort (van onze baggage-auto) en dat hij dus moest omrijden!!!!!! Dat wordt gelijk ingewikkeld want een bus door de kampungs en zo dat lukt maar nauwelijks.
Zoals ik al schreef voldoet het uitzicht aan alle verwachtingen. Het valt op dat er veel bomen bijgeplant worden, vooral veel teak, enorme plantages hebben we gezien. We hebben ook de opslagplaatsen gezien van dit hout. Het schijnt tegenwoordig streng gecontroleerd te worden dat daar geen illegaal hout meer tussenkomt.
Vanmorgen hebben we gewinkeld in Malang. Ook hier nog veel Nederlandse invloeden. Terwijl de oud Indo’s allemaal naar Toko “Oen” gingen om thee te drinken met koekjes (zoals onze gids dat bescheiden noemt, maar hij bedoelt dan gigantische hoeveelheden gebak en andere snacks). Verder is er overal live muziek, waar uiteraard de oude liederen worden meegezonden, tempo doeloe!!!
Vannacht dus het uitstapje naar de Bromo, we zijn benieuwd. Wel spannend want het weer is steeds zwaar bewolkt zo hoog in de bergen. De temperatuur is bijna Nederlands en boven op de vulkaan kan het tot het vriespunt komen, dussssss …. maar wordt vervolgd.
Tot de volgende keer en veel liefs van
Henk en Marian