Zonnig Ethiopie
Door: Marian
Blijf op de hoogte en volg Marian en Henk
16 Januari 2012 | Ethiopië, Lalibela
De opkomende zon verwelkomt ons als we landen in Addis Abeba. Na de grensperikelen wisselen we euro’s voor bergen Birrs, zo nu kunnen we er weer tegen. We worden verwelkomd door een oude bekende, JP van de Mali reis, een veelbelovend begin. Addis lijkt een moderne stad, brede straten, veel nieuwbouw. Het Afrika-gevoel zal nog op zich laten wachten.
Na een uitgebreid ontbijt, pakken we onze spullen. De koele ochtendzon is inmiddels al lekker warm geworden als we een aftandse (wel Afrikaans dus) taxi met veel gaten scoren en met een slakkengangetje klimmen we door Addis. We bezoeken eerst de enorme markt, de Merkato. Daarna gaan we op zoek naar Lucy, onze bed-bed-betovergrootmoeder van 3,2 miljoen jaar oud. Ze is klein en heeft nog veel aapachtigs maar ze lijkt lief. Ondanks onze goede voorbereiding en kaarten van Addis blijkt het moeilijk te zijn om de weg te vinden, er ontbreken nl. zo ongeveer alle naambordjes. Maar met een minibusje en na veel vragen komen we ook bij het oude paleis van keizer Haile Selassi, inmiddels het etnologisch museum en zeker de moeite waard.
Maar daarna zijn we wel zo afgebrand dat we opnieuw een minibusje scoren en richting hotel gaan. Het blijft een belevenis, openbaar vervoer. Verrassend dat er zoveel mensen Engels spreken. In de minibus zit zelfs een student die Duits spreekt. Na een heerlijk slaapje zijn met de hele groep (8 personen) en JP gaan eten in een geweldig restaurant, zo achteraf dat we dat zelf nooit gevonden zouden hebben. Een beetje Mali-gevoel kwam terug toen we door de onbestrate weg omhoog klommen.
We gaan vroeg naar bed want als vanouds gaan we vroeg op pad, dus om 6.00 uur ontbijt!
Dag 2, 14 januari
We vertrekken op tijd, er wacht ons opnieuw een verrassing want het piepkleine minibusje is een riante crouser geworden zodat we volop plek hebben. Er wacht is een lange reisdag richting Lalibela.
Het duurt lang voor we Addis uit zijn, maar zodra we de buitenwijken achterlaten, wordt de klok teruggezet in de tijd. Kleine hutjes, veel koeien, geiten, schapen en vaak kamelen versperren de doorgang. Er zijn geen brommers en fietsers kun je op een hand tellen. Een enkele auto passeert ons, verder alleen heel traag vrachtverkeer en wat lijnbussen, allemaal even gammel.
Het uitzicht is geweldig en we genieten volop. Ethiopië blijkt veel groener dan we dachten, veel bomen vooral eucalyptus. Dus als je in de bosjes gaat plassen ruikt het er heerlijk, dat is overigens totaal anders wanneer je een toilet onderweg wil bezoeken. Dat zal dus wel bosjes blijven.
We drinken koffie in een soort cafetaria en die is prima hier, gelijk even Rieki bellen om te feliciteren. Rieki, ons gesprek werd afgebroken (eerste kaart leeg) maar nogmaals van ons beiden een geweldig nieuw levensjaar!
Tussen de middag heeft JP een picknick geregeld. Er zijn zelfs opklaptafels met kleedjes meegekomen en allerlei lekkers. Prima, want om alleen steeds injera te eten, daar kijk je niet naar uit. Ook de middag is het geweldig om de grootse landschap te bekijken. We gaan overnachten in Komkolcha, een stadje ongeveer in het midden van de route naar Lalibela. Over zo’n 380 km. doen we dus de hele dag. Dat belooft wat als we morgen de enorme bergketens moeten oversteken met toppen van over de 4.000 meter.
Een laatste koffiestop eindigt hilarisch in een klein cafeetje. We hebben zoveel bekijks dat het hele dorp uitloopt en we ons nauwelijks nog kunnen bewegen. Overal horen we faranchi (vreemdeling) fluisteren.
Tegen het eind van de middag komen we aan, het blijkt een prima hotel te zijn en dat moet je koesteren hier. We laten ons lekker verwennen (er was zelfs wijn) en gaan op tijd naar bed want ook de volgende ochtend loopt de wekker weer vroeg af.
Dag 3, 15 januari
Op weg naar Lalibela. We zijn op tijd en er staat een prima ontbijtbuffet klaar. Dat gaat lekker snel dus we kunnen op tijd vertrekken. De koffers op het dak en wij erin!
We doen een prettige ontdekking, we zijn bijna 7 jaar jonger, het is hier pas 2004. Ze zijn nooit overgegaan naar de nieuwe kalender, zij gebruiken nog de Juliaanse. Wat ook bijzonder is dat zij een afwijkende klok hebben, de dag start om 6.oo uur in de ochtend met 0.00 uur en eindigt om 6.00 uur 's avonds en dan begint de telling opnieuw, dat leidt dat verschillende misverstanden, het is dus even wennen om tijdstippen af te spreken.
We hebben een prachtige route en opnieuw is de weg bijna alleen voor ons. De Ethiopiër loopt, maakt zelden gebruik van ander vervoer, dus langs de weg lopen drommen mensen. Hard lopen is hier de grote sport. We hebben heel wat jongelui zien rennen, ook in Addis heel vroeg in de ochtend zie je iedereen hard lopen, een prachtig gezicht.
Last hebben we alleen van de vele kuddes koeien, schapen en kamelen. Veel vee loopt vrij dus het is oppassen geblazen. Ondanks de goede weg vorderen we gestaag want het klimt enorm, de uitzichten zijn spectaculair.
Na het hoogste punt op ruim 4.000 m hebben we onze picknick, de tafel wordt gedekt en al het lekkers komt weer te voorschijn. Uit het niets komen jongetjes, meisjes en herders te voorschijn en bekijken de gekke faranchi. Na een prachtige rit over de hoogvlakte gaan we dalen, maar dan houdt de weg op. Er is alleen een keien weg naar Lalibela. Dat gaat lang duren.
Hier en daar wordt hard aan de weg gewerkt om de grootste gaten te dichten en het wegdek recht te schuiven. Binnen een minuut zitten de neuzen dicht van het stof.
Ondanks het feit dat de hele afstand maar 280 km was, komen pas aan het eind van de middag aan.
De stroom is uitgevallen en er is geen warm water. Na wat reparatie werk hebben we weer licht maar warm water gaat vandaag niet meer lukken, dan maar koud brrrrrr.
Na het eten maken we kennis met onze gids, die ons morgen door alle ondergrondse kerken gaat leiden. We zoeken ons bed maar snel op want de dagen zijn lang en indrukwekkend.
Dag 4, 16 januari
We kunnen iets uitslapen en om 8.30 gaan we op pad. Lalibela is een klein stadje, maar is nauwelijks uit de middeleeuwen gekomen, fascinerend om te zien. Vervolgens gaan we naar het grote terrein waar de kerken zijn. Het terrein is in tweeën verdeeld, gescheiden door een kunstmatige "rivier" de Jordaan. We vallen stil als we de eerste kerk bezoeken. In de rotsbodem is een gat gehouwen en daaruit is een elftal kerken uit gevormd. Een geheel dus met de omgeving. Alles is in 23 jaar gebouwd en de legende zegt dat het met hulp van engelen is gebeurd. Koning Lalibela, vergiftigd door zijn broer, kreeg dat te zien in de hemel en is teruggestuurd naar aarde om het te bouwen.
In de 5e kerk maken we een Orthodox Ethiopische dienst mee, prachtig! Dat belooft wat voor Gondar als we het Timkatfestival meemaken.
Tussen de middag eten we thuis bij onze gids, uiteraard injera. Of het de inspannende wandeling was of omdat zijn vrouw zo goed kookt, het smaakte prima.
Daarna nog een echte koffie ceremonie, die start met het zelf branden van de bonen. Je moet geen haast hebben want het duurt een eeuwigheid. Gelukkig konden wij in de tussentijd lekker eten. Na afloop was er traditionele muziek en dans. Normaal ben ik daar niet zo'n fan van maar nu was het erg leuk. De rest van de middag hebben we de overige kerken bezocht. Moeilijk uit te leggen of beschrijven maar het was geweldig, indrukwekkend en overweldigend.
Nog even wat souvenirs gescoord en weer terug naar het hotel. Heerlijk in de laatste zonnestralen genoten van een sappie en een biertje. Morgen is het nog vroeger opstaan, we moeten naar het vliegveld om naar Axum te vliegen. Wordt weer vroeg naar bed dus.
We gaan vandaag proberen op internet te komen, dus veel groeten en liefs van opnieuw een geweldig land,
groeten Henk en Marian.
Na een uitgebreid ontbijt, pakken we onze spullen. De koele ochtendzon is inmiddels al lekker warm geworden als we een aftandse (wel Afrikaans dus) taxi met veel gaten scoren en met een slakkengangetje klimmen we door Addis. We bezoeken eerst de enorme markt, de Merkato. Daarna gaan we op zoek naar Lucy, onze bed-bed-betovergrootmoeder van 3,2 miljoen jaar oud. Ze is klein en heeft nog veel aapachtigs maar ze lijkt lief. Ondanks onze goede voorbereiding en kaarten van Addis blijkt het moeilijk te zijn om de weg te vinden, er ontbreken nl. zo ongeveer alle naambordjes. Maar met een minibusje en na veel vragen komen we ook bij het oude paleis van keizer Haile Selassi, inmiddels het etnologisch museum en zeker de moeite waard.
Maar daarna zijn we wel zo afgebrand dat we opnieuw een minibusje scoren en richting hotel gaan. Het blijft een belevenis, openbaar vervoer. Verrassend dat er zoveel mensen Engels spreken. In de minibus zit zelfs een student die Duits spreekt. Na een heerlijk slaapje zijn met de hele groep (8 personen) en JP gaan eten in een geweldig restaurant, zo achteraf dat we dat zelf nooit gevonden zouden hebben. Een beetje Mali-gevoel kwam terug toen we door de onbestrate weg omhoog klommen.
We gaan vroeg naar bed want als vanouds gaan we vroeg op pad, dus om 6.00 uur ontbijt!
Dag 2, 14 januari
We vertrekken op tijd, er wacht ons opnieuw een verrassing want het piepkleine minibusje is een riante crouser geworden zodat we volop plek hebben. Er wacht is een lange reisdag richting Lalibela.
Het duurt lang voor we Addis uit zijn, maar zodra we de buitenwijken achterlaten, wordt de klok teruggezet in de tijd. Kleine hutjes, veel koeien, geiten, schapen en vaak kamelen versperren de doorgang. Er zijn geen brommers en fietsers kun je op een hand tellen. Een enkele auto passeert ons, verder alleen heel traag vrachtverkeer en wat lijnbussen, allemaal even gammel.
Het uitzicht is geweldig en we genieten volop. Ethiopië blijkt veel groener dan we dachten, veel bomen vooral eucalyptus. Dus als je in de bosjes gaat plassen ruikt het er heerlijk, dat is overigens totaal anders wanneer je een toilet onderweg wil bezoeken. Dat zal dus wel bosjes blijven.
We drinken koffie in een soort cafetaria en die is prima hier, gelijk even Rieki bellen om te feliciteren. Rieki, ons gesprek werd afgebroken (eerste kaart leeg) maar nogmaals van ons beiden een geweldig nieuw levensjaar!
Tussen de middag heeft JP een picknick geregeld. Er zijn zelfs opklaptafels met kleedjes meegekomen en allerlei lekkers. Prima, want om alleen steeds injera te eten, daar kijk je niet naar uit. Ook de middag is het geweldig om de grootse landschap te bekijken. We gaan overnachten in Komkolcha, een stadje ongeveer in het midden van de route naar Lalibela. Over zo’n 380 km. doen we dus de hele dag. Dat belooft wat als we morgen de enorme bergketens moeten oversteken met toppen van over de 4.000 meter.
Een laatste koffiestop eindigt hilarisch in een klein cafeetje. We hebben zoveel bekijks dat het hele dorp uitloopt en we ons nauwelijks nog kunnen bewegen. Overal horen we faranchi (vreemdeling) fluisteren.
Tegen het eind van de middag komen we aan, het blijkt een prima hotel te zijn en dat moet je koesteren hier. We laten ons lekker verwennen (er was zelfs wijn) en gaan op tijd naar bed want ook de volgende ochtend loopt de wekker weer vroeg af.
Dag 3, 15 januari
Op weg naar Lalibela. We zijn op tijd en er staat een prima ontbijtbuffet klaar. Dat gaat lekker snel dus we kunnen op tijd vertrekken. De koffers op het dak en wij erin!
We doen een prettige ontdekking, we zijn bijna 7 jaar jonger, het is hier pas 2004. Ze zijn nooit overgegaan naar de nieuwe kalender, zij gebruiken nog de Juliaanse. Wat ook bijzonder is dat zij een afwijkende klok hebben, de dag start om 6.oo uur in de ochtend met 0.00 uur en eindigt om 6.00 uur 's avonds en dan begint de telling opnieuw, dat leidt dat verschillende misverstanden, het is dus even wennen om tijdstippen af te spreken.
We hebben een prachtige route en opnieuw is de weg bijna alleen voor ons. De Ethiopiër loopt, maakt zelden gebruik van ander vervoer, dus langs de weg lopen drommen mensen. Hard lopen is hier de grote sport. We hebben heel wat jongelui zien rennen, ook in Addis heel vroeg in de ochtend zie je iedereen hard lopen, een prachtig gezicht.
Last hebben we alleen van de vele kuddes koeien, schapen en kamelen. Veel vee loopt vrij dus het is oppassen geblazen. Ondanks de goede weg vorderen we gestaag want het klimt enorm, de uitzichten zijn spectaculair.
Na het hoogste punt op ruim 4.000 m hebben we onze picknick, de tafel wordt gedekt en al het lekkers komt weer te voorschijn. Uit het niets komen jongetjes, meisjes en herders te voorschijn en bekijken de gekke faranchi. Na een prachtige rit over de hoogvlakte gaan we dalen, maar dan houdt de weg op. Er is alleen een keien weg naar Lalibela. Dat gaat lang duren.
Hier en daar wordt hard aan de weg gewerkt om de grootste gaten te dichten en het wegdek recht te schuiven. Binnen een minuut zitten de neuzen dicht van het stof.
Ondanks het feit dat de hele afstand maar 280 km was, komen pas aan het eind van de middag aan.
De stroom is uitgevallen en er is geen warm water. Na wat reparatie werk hebben we weer licht maar warm water gaat vandaag niet meer lukken, dan maar koud brrrrrr.
Na het eten maken we kennis met onze gids, die ons morgen door alle ondergrondse kerken gaat leiden. We zoeken ons bed maar snel op want de dagen zijn lang en indrukwekkend.
Dag 4, 16 januari
We kunnen iets uitslapen en om 8.30 gaan we op pad. Lalibela is een klein stadje, maar is nauwelijks uit de middeleeuwen gekomen, fascinerend om te zien. Vervolgens gaan we naar het grote terrein waar de kerken zijn. Het terrein is in tweeën verdeeld, gescheiden door een kunstmatige "rivier" de Jordaan. We vallen stil als we de eerste kerk bezoeken. In de rotsbodem is een gat gehouwen en daaruit is een elftal kerken uit gevormd. Een geheel dus met de omgeving. Alles is in 23 jaar gebouwd en de legende zegt dat het met hulp van engelen is gebeurd. Koning Lalibela, vergiftigd door zijn broer, kreeg dat te zien in de hemel en is teruggestuurd naar aarde om het te bouwen.
In de 5e kerk maken we een Orthodox Ethiopische dienst mee, prachtig! Dat belooft wat voor Gondar als we het Timkatfestival meemaken.
Tussen de middag eten we thuis bij onze gids, uiteraard injera. Of het de inspannende wandeling was of omdat zijn vrouw zo goed kookt, het smaakte prima.
Daarna nog een echte koffie ceremonie, die start met het zelf branden van de bonen. Je moet geen haast hebben want het duurt een eeuwigheid. Gelukkig konden wij in de tussentijd lekker eten. Na afloop was er traditionele muziek en dans. Normaal ben ik daar niet zo'n fan van maar nu was het erg leuk. De rest van de middag hebben we de overige kerken bezocht. Moeilijk uit te leggen of beschrijven maar het was geweldig, indrukwekkend en overweldigend.
Nog even wat souvenirs gescoord en weer terug naar het hotel. Heerlijk in de laatste zonnestralen genoten van een sappie en een biertje. Morgen is het nog vroeger opstaan, we moeten naar het vliegveld om naar Axum te vliegen. Wordt weer vroeg naar bed dus.
We gaan vandaag proberen op internet te komen, dus veel groeten en liefs van opnieuw een geweldig land,
groeten Henk en Marian.
-
16 Januari 2012 - 18:01
Martien En Rieki:
Zag net je verslag binnenkomen en wil als eerste reageren. Ga het verslag zo lezen maar wil jullie eerst nog even bedanken voor het eerste telefoontje dat ik zaterdagmorgen ontving!! Plotseling was de verbinding verbroken maar het was een heel gezellige verjaardag! -
16 Januari 2012 - 18:12
Rieki:
Heb zojuist het hele verhaal gelezen en genoten. Gelukkig ook een natte rooie gedronken!! Veel reisplezier gewenst ook van Martien. -
16 Januari 2012 - 20:33
Gerard-Ingrid-Kids:
Beste Globetrotters,
Met veel plezier volgen we jullie ook nu weer via de reisverslagen (zo leren wij ook nog eens iets van de "grote boze buitenwereld"). Indrukwekkend wat jullie elke dag meemaken. Geniet er van en hou ons op hoogte.
Groeten uit Bemmel. -
16 Januari 2012 - 22:24
Ton Van Alphen:
Heb jullie reisverslag met veel genoegen gelezen en zie uit naar de volgende afleveringen! De naam van onze betovergrootmoeder hebben we toch maar mooi aan de Beatles te danken! -
17 Januari 2012 - 07:49
Barbara Jansen:
Hey wereldreizigers, het is weer een geweldig verslag!! Heerlijk om te lezen in het koude Nederland met een warme kop thee.. Ben nog steeds jaloers :-) Geniet van jullie reis en ben bij terugkomst weer erg benieuwd naar het fotoalbum.
Liefs Barbara, Lima, Marley en Zulay -
17 Januari 2012 - 15:37
Chris En Irene:
Het leest zo als vanouds weer heerlijk weg, enne je blijft toch wel mijn favoriete fotografe. Zijn nu al benieuwd naar het hele album. Geniet lekker verder. -
17 Januari 2012 - 20:56
Gerrie En Kees:
Het is weer een geweldig verslag. Lijkt me heel apart en spannend in dat land.
Ben al weer benieuwd naar de volgende aflevering.
Nog heel veel mooie reisdagen!!! -
18 Januari 2012 - 12:29
Hetty-henri En Kids:
hoi wereldreizigers, we kijken uit naar jullie volgende verslag tot nu toe erg leuk . het weekend in maart komt tommy niet we nemen hem mee de plannen zijn gewijzigd, nog een hele goeie reis en veel plezier. -
18 Januari 2012 - 16:07
Hanny Besseling:
Hallo Marian en Henk,
Heb vandaag jullie reisverslag gelezen, eerder geen tijd gehad.
Ziet er weer perfect uit, zoals altijd.
Ben ook heel benieuwd hoe jullie album erover een tijdje uitziet, nu hebben jullie al bijzondere foto's bijgevoegd.
Veel plezier en belevenis nog.
Een dikke kus
Hanny
-
18 Januari 2012 - 20:18
Geert Everdien:
Een mooi verslag,geniet ervan,wij genieten met regen van het gele gevaar!!
Groet uit natte Gendt -
18 Januari 2012 - 20:31
Theo En Marion:
Hallo,
Fijn om iets van jullie te horen.
Het is weer een mooie reis.
Prachtige foto van de alles ziende herder.
Nog een fijne, gezellige tijd.
Henk een fijne verjaardag.
Tot mails.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
