en het blijft verbazen

hoe afwisselend het landschap is, maar ook de dingen die we onderweg zien.
We besluiten vroeg te vertrekken uit Tongariro NP omdat we gepland hebben om op 31 januari familie van Netty op te zoeken en we willen uiteraard ook de vulkanische activiteiten rond Rotorua niet missen.

Na de laatste blikken op het prachtige park rijden we richting Taupo. Lake Taupo ligt er prachtig bij in het vroege ochtend licht, mooi plekje voor een koppie koffie.
We zullen moeten kiezen welke van de vele nationale parken het gaat worden. Uiteindelijk kiezen we voor Wai-o-tapu. Een prachtige wandeling leidt ons langs de meest bizarre en uitzonderlijke vulkanische activiteiten. Het rookt, stoomt, blubbert en stinkt overal, het pad is goed afgezet want niet ver van het pad loopt de temperatuur van de bodem vaak op tot 100 gr. Sommige plekken hebben de meest uitzonderlijke kleuren zoals in het schilderspalet, in de grote champagne-pool komen inderdaad duizenden belletjes omhoog, in de inktpot van de duivel blubbert zwarte modder en in het bad van de duivel zit limoengroen water. Ongelooflijk.
We zijn net te laat voor het spuiten van de grote geiser Lady Knox en ze doet maar een keer per dag haar trucje, jammer.

Na een picknick vinden dat we nog wel een park aankunnen. We kiezen voor Whakarewarewa, omdat daar –naast de vulkanische activiteiten- ook het een en ander van de Maori cultuur te zien is. Gezien het extra entreebedrag slaan we de grote geiser maar over.
We genieten van de Maori-voorstelling, worden officieel verwelkomd met de haka en daarna nog meer dans en zang. Daarna nog een tocht door het park waar we onder ander het houtsnijwerk en het vlechten kunnen bekijken. We krijgen toch wat mooie geisers te zien en opnieuw een kans een kiwi te bekijken.
Helaas het blijft voor ons een mysterieuze vogel, we hebben het geprobeerd maar daar is het bij gebleven ;-).

Vandaag opnieuw vroeg uit bed, we rijden naar de kust naar Opotiki waar familie van Netty woont. Dat is extra leuk omdat we –net als in Australie- wat dichter bij het leven hier komen. We worden hartelijk ontvangen en we gaan met zijn viertjes de omgeving verkennen en rijden een mooie route langs de Bay of Plenty van de Pacific.

We krijgen heel wat mee van het leven hier en hoe de Maori’s met hun tradities omgaan. Elke kleine gemeenschap heeft een gemeenschapshuis “de marae” waar alle belangrijke gebeurtenissen plaatsvinden, zoals ceremonies na de geboorte, trouwen en begrafenissen. Een begrafenis duurt drie dagen en alle familieleden kunnen bij de overledene blijven overnachten, een prachtig gebruik. De marae's zijn duidelijk herkenbaar met het mooie houtsnijwerk aan de buitenkant. We boffen want er is iemand in de marae van Torere zodat we even naar binnen kunnen.
Het was een bijzondere dag en zoals altijd tekort.
Morgen gaan we alweer verder noordwaarts, naar Whitianga.