een strand als knisperende sneeuw.....

Zodra we aankomen in Goa -iets vroeger dan verwacht- verkennen we de omgeving en gaan uiteraard onmiddellijk naar het strand voor een lekker drankje.
Terwijl ik het strand op loop voel ik het witte zand knisperen, net bevroren sneeuw, een vreemde sensatie!!! Ik denk even met afschuw aan het weer in Nederland.
Het is hier stralend, meer dan 30 gr. Het blijft een beetje heiig, dus de zonsondergang is weinig spectaculair, maar het drankje en later het eten des te meer. Na al die thali's, curries en wat al niet meer is het een verademing om wat andere keuzes te hebben.

De eerste indrukken van Goa: weinig Indiaas, meer toeristen en veel duurder maar ook wel heel gemakkelijk. We hebben de afgelopen weken door het echte India gereisd en een kleine vakantiepauze is meer dan welkom.
De volgende ochtend staan we vroeg op en na een lekker ontbijt besluiten we een lange strandwandeling te maken naar een dorp verderop om nog wat laatste inkopen te doen en lekker wat te eten en drinken. De middag gebruiken we om te luieren en te lezen. We eten zalig aan het strand met alleen het geluid van de branding op de achtergrond.

De laatste dag in Goa besluiten we alleen maar te luieren, we hebben nog twee drukke dagen in Bombay voor de boeg en omdat we vroeg in de avond al naar het station vertrekken om met de nachttrein te gaan, hebben we wel wat rust nodig.
Op het strand is het een gaan en komen van verkopers en andere vreemde lieden. Iedereen maakt een praatje en probeert de koopwaar aan te smeren. Ik koop nog een armbandje van een frêle vrouwtje uit Rajastan, zij heeft haar koopwaar onder haar sari verborgen in het kleine truitje. Zo'n sari verbergt dus meer dan je denkt, de ene buidel zilverwerk na de andere komt uit haar boezem te voorschijn, bijzonder om te zien.
Henk probeert de verse aardbeien die ook nog langskomen.
Twee mannen zijn gespecialiseerd in het "schoonmaken" van oren, tjonge daar komt wat uit vandaan en wat een nep, maar oh wat is dat lachen!
Voor onze neus wordt een enorm staketsel opgebouwd. Tussen de grote palen die in het zand geslagen worden door twee vermoeid ogende en zwangere vrouwen komt een koord. Even later klautert een klein meisje recht tegen de palen op en doet haar kunstjes op het koord. Als ze met een blikken bord een paar rupees heeft opgehaald wordt alles weer afgebroken en gaan ze een honderd meter verderop weer aan de slag.
Ik bedenk me voor de zoveelste keer dat ik toch wel heel blij mag zijn dat mijn wieg in Ubbergen heeft gestaan en niet hier.

Aan het eind van de middag, na een snelle douche, gaan we op weg naar het station. Er staat een onafzienbaar lange trein beladen met steenkool, drie onaanraakbaren halen de meest gore drek uit een soort goot, waar het vervolgens heen gaat blijft even een raadsel. Het wordt drukker en drukker en dan verschijnt onze trein. Ook van deze trein kunnen we het eind niet zien.
We hebben drie "coupé's" 1ste. klasse. Godzijdank! Ze zien er nog net zo grauw uit als tijdens ons vorige bezoek van zeven jaar geleden. Het is een drukte van jewelste in de trein. Je moet meer dan een week tevoren gereserveerd hebben, anders kun je wel vergeten om mee te kunnen. Elke minuut komt er een boy langs die roept: cai, cai of koffie of andere lekkernijen. Al snel proberen we alle lekkere hapjes die langs komen uit. Tegen de tijd dat ze de maaltijd komen opnemen zitten we helemaal vol.

Omdat we toch niet naar buiten kunnen kijken, doden we de tijd met spelletjes. Al vroeg willen de meeste van ons gaan slapen, want rond 5.00 uur begint het geloop alweer. Er worden 8 bedden in onze coupe gemaakt, we verwachten een vreselijke nacht maar dat blijkt reuze mee te vallen. Het is redelijk koel in de trein, hij stopt niet vaak en rijdt redelijk rustig. Tegen 5.00 uur word ik dan ook wakker van het eerste geroep dat er weer cai, koffie of andere lekkernij te krijgen is.
We pakken ons boeltje bij elkaar en buiten begint het zachtjes aan licht te worden als we een van de vele stations van Bombay binnen rijden. We gaan naar het hotel en dan snel op pad om de stad te verkennen, meer over Bombay komt dus later. Het belooft in ieder geval heel wat!!!!!


Veel groeten vanuit een niet te beschrijven land
Henk en Marian