Op weg naar het platteland dat hoog ligt.

Om 9.00 uur vertrekt de bus, we verlaten het schilderachtige Lijiang en gaan op weg naar Dali. Dali is een oude ommuurde stad en hier wonen vooral Dai. Maar eerst de weg er naar toe, het is zo’n vier uur rijden dus dat valt wel mee. Het uitzicht is geweldig, rond Lijiang veel landbouw, maar daarna klimmen we weer gestaag met prachtige uitzichten. Zodra we in de buurt van Dali komen – dat in een grote vlakte ligt- is er veel rijstbouw. Het oogsten is net begonnen, het is prachtig gezicht. Zoals voorzitter Mao al zei: er zijn genoeg handen in China, er wordt dus ook veel met de hand gedaan.

Ik zie vrouwen de rijst met een sikkel voorzichtig bosje voor bosje snijden en die worden keurig uitgelegd over het veld. De bosjes van de vorige dag zijn wat ingedroogd en die worden –ook weer met de hand- geslagen boven enorme rieten manden. Soms staat er een kleine machine die dorst maar bijna alles gaat met de hand. De gedorste stengels worden zorgvuldig op stapels gelegd en daarna in kleine schoven gebonden en te drogen gezet. Ook het stro wordt dus nog gebruikt.

Wanneer we door de dorpen rijden ligt de rijst op straat te drogen, met de bus scheren we er langs.
Ik zie de drie enorme pagodes van Dali al verschijnen, ze liggen schilderachtig tegen de hoge bergen van Dali aan. Alhoewel Dali inmiddels voor onze begrippen laag ligt is dat toch nog altijd zo’n dikke 2.000 m. Het hotel ziet er goed uit en de kamer is prima, we hebben uitzicht op het enorme Er Hai-meer. Het is mooi weer, alhoewel het altijd dreigend kijkt bij de bergen wanneer de wolken moeten klimmen.

We gebruiken de middag om in het oude stadscentrum eerst even te lunchen en daarna wat door de oude straatjes te slenteren.
In de avond gaan we met wat reisgenoten met pendelbus van het hotel terug naar de oude stad. We besluiten Chinees te eten en niet te kiezen voor de restaurantjes in de Foreignerstreet met alle toeristen. We belanden in een heel oud restaurantje op de bovendieping. We moeten voorzichtig lopen, anders zakken we door de vloer. De ruimte kan net een ronde tafel herbergen, dus precies geschikt voor ons. Het meisje dat ons bedient kent een paar woorden Engels (maar niet echt bruikbaar) en voor de rest moeten we het met gebarentaal doen. Ik wil vis, dus maak zwembewegingen –tot grote hilariteit van iedereen- en zo werken we de kaart af. W bestellen een grote kom rijst met groenten maar even later wordt letterlijk een emmertje witte rijst bezorgd. Als daarna ook nog vijf keer fried rice wordt gebracht is het gelach niet van de lucht. Maar al met al hebben we alweer heerlijk gegeten en inclusief de drankjes voor het enorme bedrag van vier Euries.

We nemen een afzakkertje in het hotel en zoeken moe het bed op. Morgen gaan we de omgeving verkennen.


We vertrekken gelukkig pas om 10.00 uur zodat we iets kunnen uitslapen. Er staat een aantal kleine Chinese gammele busjes klaar, waarmee we op pad gaan. Later wordt duidelijk waarom.
Net buiten de stad stoppen we bij de drie pagodes, die er prachtig uitzien. Het enorme bijbehorende tempelcomplex slaan we dit keer maar even over.
Daarna bezoeken we Xizhou, een prachtig en vooral schilderachtig dorp met een mooi Bai-tempel. Weer iets heel anders dat wat we tot nu toe gezien hebben. Het is in dit deel veel meer Chinees dan wat we tot nu toe gezien hebben. Bijna alle huizen zijn wit, groot en met een binnenplaats en ze zijn voorzien van prachtige idyllische schilderingen aan de buitenkant.

Vervolgens gaan we naar het Er Hai-meer waar een vreemd gebouwde boot op ons wacht, we varen naar Wase, waar het weekmarkt is. Zoals altijd schilderachtig en druk. De kleurige Bai-vrouwen doen hun ver- en inkopen. We lopen nog door wat straatjes en genieten van alle mooie maar vooral vreemde zaken.

Hong heeft ons beloofd nog even midden in de rijstvelden te stoppen om alles van dichterbij te bekijken. Voor mij blijft de rijstteelt vanaf het planten tot het oogsten een van de leukste dingen om te zien. Iedere keer weer geniet ik ervan, dus ook nu weer.

We moeten –vanwege de boottocht- een heel eind langs het meer op. Dat is een aardige klus want de weg is weg, de oorspronkelijke weg –een zandpad- is nu in een erbarmelijke staat omdat er een geasfalteerde weg wordt aangelegd. In het verlengde van de wegaanleg worden alle huizen (oud of nieuw) gesloopt die in de weg staan, kortom de voortgang is te zien maar voor ons nog niet te voelen. De nieren liggen in de nek van al dat gehos in die kleine busjes zonder vering.

In het hotel aangekomen is het geen overbodige luxe om al het stof weg te douchen voordat we de pendelbus weer naar de stad nemen. Na een lekker etentje gaan we terug naar het hotel, enerzijds om op tijd op bed te liggen en ik wil ook proberen dit stukje nog op internet te krijgen. Daarvoor moeten we even naar de lobby waar wifi is.
Morgenochtend vetrekken we naar Kunming, opnieuw benieuwd wat ons nu weer te wachten staat.

Intussen veel groeten vanuit een overweldigend China,
Henk, Arjan en Marian