Dag Chengdu, hallo Lijiang

We willen nog even genieten van Chengdu dus staan we alweer vroeg naast ons bed (gelukkig dat al die bedden hier zo hard zijn), het Chinese ontbijt in dit hotel laten we maar voor wat het is. We scoren dus wat broodjes bij de bakker op de hoek en zetten zelf koffie.
We lopen naar de tempel en verbazen ons wat er wel niet allemaal aan eten te koop is op straat, de meeste zaken herkennen we niet eens. Het koken is al een kunst op zich, er wordt gestoomd, gebraden, gewokt, gebakken en wat al niet meer. De soorten pannen, potten en mandjes tarten ook alle fantasie. Kortom het leven van de Chinees staat in het teken van eten!

Het tempelcomplex ziet er vanaf de straat niet indrukwekkend uit. We kopen voor een luttel bedrag bergen wierook in, zoals we normaal een kaarsje branden.
Het blijkt niet een tempel te zijn maar een hele reeks. De een nog mooier dan de ander. Ondanks het feit dat het nog vroeg is, zijn er ontzettend veel mensen. We branden onze eerste wierookstaafjes en kaarsjes in de eerste ketel. Niet wetende wat er nog gaat komen, geef ik de rest maar aan een oud vrouwtje.
De Taoïstische monniken zien er weer totaal anders uit. De mannen hebben heel lang haar dat zij in een knotje met een stokje er doorheen hoog op het hoofd dragen. In de vierde tempel begint net een ceremonie. Er zit een orkestje behoorlijk Chinees te spelen en rijen monniken met rode capes zingen en doen wat onduidelijke dingen. Een van hen heeft een grote cape om met gouden draken erop geborduurd en een soort gouden kroontje om zijn knotje en hij danst en maakt ingewikkelde bewegingen met zijn handen.
Het is prachtig om te zien en horen, alle andere mensen gaan gewoon hun gang en doen hun ding. Een vader leert zijn kleine zoontje hoe hij op de kussens moet knielen en buigen. Terwijl het jongetje zich ijverig voorover buigt kijk ik tegen zijn blote billen aan. Tja zo’n broek met grote gleuf kan zeer tochtig wezen. Jammer dat je niet mag fotograferen in de tempels want dit was allemaal geweldig om te zien.

We dwalen nog wat rond, op een muur staan drie Taoïstische gelukstekens die uiteraard door iedereen flink geaaid worden. Verschillende oudere mensen steken hele verhalen in het Chinees af en willen wel op de foto. Kortom zo’n bezoek aan de tempel is een gezellige bedoening.

We moeten om half 12 weer terug zijn, want we vertrekken op tijd naar het vliegveld. Het is volle maan-feest, een speciaal feest dat ook het oogsten afsluit. Er moet speciaal gebak gegeten worden, mooncake, dat moeten we nog even kopen. Maar door de vrije dagen gaan alle Chinezen ook een paar dagen weg, dus het wordt druk.

Ons vliegtuig blijkt een behoorlijke vertraging te hebben door het slechte weer van gisteren, maar China Airlines komt water en koekjes brengen dus we overleven het wel. Jammer, we komen dus een paar uur later aan dan verwacht. Dus gaan we onmiddellijk de oude stad in. Weer lekker eten maar we hebben ook een jarige. Edwin, hij is weer helemaal de oude na zijn hoogteziekte. Er wordt een enorme taart bezorgd en de stemming zit er goed in.
We lopen nog even door de stad, het ziet er sprookjesachtig uit. Allemaal oude Chinese huisjes (uiteraard nu winkeltjes) en overal rode lantaarns. Door het stadje stroomt een klein riviertje waarop kinderen papieren lotusbloemen laten drijven met kaarsjes er in. Het ziet er veelbelovend uit.
Morgen gaan we de omgeving per fiets verkennen en dan hebben we de middag nog om de stad binnenstebuiten te keren. Maar daarover morgen meer.

We ontbijten in de stad bij Wells voordat we de lokale markt opgaan van Lijiang. Er wonen veel etnische minderheden in Lijiang, maar vooral Naxis. Ze zien er prachtig uit in hun klederdrachten. Met manden op de rug wordt op de markt alle verse groenten en fruit ingeslagen en die zijn van een goede kwaliteit. Altijd weer leuk te zien, het kleurrijk, druk en bijzonder, maar ook omdat er altijd weer groenten tussen zitten die ik nog niet ken.
Dan komen we op de vleesmarkt, dat is meer voor de “diehards”. Als eerste zie ik enorme padden en de twee giechelende verkoopsters zijn niet te beroerd om ze uit het net te vissen en ze lekker dichtbij de showen, brrrr wat een gore beesten en dan te bedenken dat ze nog geslacht en gegeten moeten worden. Vervolgens de schildpadden, ook niet helemaal my cup of tea. Het pluimvee, de eenden en ganzen komen wat meer bekend voor. Maar dan komen we bij de honden, het is dus geen fabel. Een hond is al gedood en wordt met een brander van zijn haar voldaan, in een paar kooien kijken de andere honden triest toe, het is net of ze weten wat er aan de hand is, dat is toch even schrikken.
We hebben genoeg gezien en besluiten richting centrum te gaan. Warempel, er staat een enorm beeld van Mao, dat uiteraard ook op de foto moet. Behalve de foto bij de verboden stad zijn we hem nog maar weinig tegengekomen.
Op hetzelfde plein zit de fietsenverhuur. We gaan op zoek naar een redelijke fiets en dat blijft altijd een uitdaging, maar na wat zoekwerk hebben we toch iets gevonden dat en remt en redelijke trappers en een zadel heeft. Inmiddels is het zonnetje heerlijk gaan schijnen en de temperatuur is aangenaam. We fietsen de stad uit en na al die drukte van de afgelopen weken is het heerlijk weer eens op het platteland te zijn. Het is werkelijk mooi hier, we fietsen in een breed dal en links en rechten beginnen behoorlijke bergen. Er wordt veel maïs verbouwd maar ook veel andere groenten. We rijden door wat Naxi dorpjes en alles ziet er relaxed uit. We besluiten te lunchen in een klein dorpje. Na onze bestelling is het wachten geblazen op onze gerechten. Een voor een worden ze na verloop van tijd binnen gebracht, zo’n berucht éénpits-restaurant dus. Na zo’n anderhalf uur hebben we onze bestelling, maar inmiddels is de lucht aardig betrokken, en ja hoor, voordat we het eten op hebben begint het te gieten.
We wachten nog een tijdje maar het houdt niet op. Het wordt dus een “plastic regencapes” terugtocht. In de stromende regen fietsen we zo snel mogelijk terug naar Lijiang, de leuke binnenpaadjes laten we maar liggen. Onder hun paraplu’s lachten de Chinezen ons toe of uit.
Nauwelijks zijn we terug in de stad of de zon gaat weer schijnen. Dus snel naar het hotel, droge kleren aan en we gaan wat dwalen door de stad.

Het is een ontzettend leuk en schilderachtig stadje maar er zijn ook wel heel veel Chinese toeristen hier, echt heel veel. Ht zal wel extra veel zijn vanwege het moonfestival. We klimmen omhoog en kijken over de honderden pannendaken, allemaal met de dakpunten op de hemel gericht om de boze geesten te verjagen.
We kopen nog een plak harde thee. Thee is hier een belegging zoals dat in Frankrijk met de wijn gaat. De thee wordt in dikke plakken geperst en soms jaren bewaard. Vaak zijn zena jaren veel meer waard, maar ze worden vooral gebruikt om de gasten te verwennen met een bijzonder kopje thee. Ik weet uiteraard het goede jaar niet dus ik kies een –voor het oog- mooie plak uit, een die de hemel en China symboliseert, een rondje met een vierkant gat er in.

Na al dat geslenter door de stad. Zoeken we Wells Restaurant op omdat je er heerlijk kunt eten, maar ook gratis internetten. Ja dat is hier allemaal verbluffend goed geregeld. We zijn nog niet in keer in een internetcafé geweest.
Vandaar zend ik dus dit laatste verhaaltje door, nadat we weer heerlijk gegeten hebben, dit keer zelfs met een wijntje erbij. Arjan is met Hong aan het schaken geslagen, dus we amuseren ons goed.
Morgenochtend vertrekken we weer vroeg, nu richting Dali. Ik hoop vanuit Dali weer wat te laten horen. Tot dan en voor nu heel veel groeten vanuit een wonderlijk en bizar land,
Henk, Arjan en Marian