alweer de laatst dagen

en samengevat in een verhaal. Er gebeurt zoveel dat we nauwelijks tijd hebben om het even op te schrijven. Laat ik teruggaan naar 6 januari. Een vol geplande dag. We zijn uitgenodigd op de koffie met gebak door de broer van Jack en zijn vrouw, zij komt uit Nieuw Zeeland dus dat is wel handig. Het is nog erg vroeg, 9.30 uur, want we hebben ook een uitnodiging om op de marinebasis te komen. Er liggen een paar onderzeeërs voor onderhoud en uiteraard kent Jack de operator/technicus. Helaas mochten we geen foto’s maken omdat er nogal wat gevoelige/geheime apparatuur aanwezig was, maar het was meer dan indrukwekkend. Hoe 60 mensen op die paar meter kunnen leven, het is mij raadsel. Soms gaan ze voor weken onderwater en dan moet er toch geleefd worden (zij het heel stilletjes), gekookt, de was, vuilnis kwijt zien te raken, verse lucht. Voor elk probleem is een oplossing gevonden. De rondleiding was geweldig, we hebben dan ook elk hoekje en gaatje van de boot gezien.
Daarna naar huis, even omkleden want we gaan naar de Gloucester Trots, de paardendraverij. Kijken, wedje plaatsen en uiteraard eten en drinken. We zitten er ondanks ons enthousiasme flink naast, maar later op de avond lukt het toch een paar dollar terug te verdienen, Gerrie zelfs 4 dollar. Joy en Werner doen het beter, maar ja oefening baart kunst. Leuk om mee te maken.

Voor de volgende dag, de zaterdag, maken we geen plannen. Henk gaat met Werner naar Bunnings, een soort mega Praxis, lekker rondsnuffelen. Ik doe de was, want onze vertrekdatum nadert met rasse schreden. In de middag nog even in het winkelcentrum van Rockingham rondgewandeld, want daar hadden we ook nog geen tijd voor gehad. En alweer kwamen we bekenden tegen die ook in Gendt zijn geweest, dus de rest van de middag was het weer daar eten en drinken ;-). Ja die Australiërs kunnen er wat van, van de vroege ochtend tot de late avond en je merkt nooit wat aan ze. Iedereen gaat op bezoek met minstens een sixpack onder arm of wat wijn. In een mum van tijd is alles verdwenen.

De laatste dag, de zondag, gaan we naar de Swanvalley, een prachtige streek waar de wijngaarden van West Australië (deze staat/provincie) zijn. Naast de gebruikelijk groep gaan nog meer familieleden mee en alle kleinkinderen. We zijn met zijn veertienen. Daarna bezoeken we naar een groot park waar ook een dierentuin in ligt en waar je alle inheemse dieren kunt zien. Naast verschillen kangoeroe soorten ook de allerlei soorten wombats, koala’s en slangen en nog veel meer. Een aantal mag je aanraken. Een paar koala’s werden uit hun eeuwige slaap gehaald, schattige beesten. Een demonstratie schaap scheren en de kinderen mochten lammeren laten drinken en een koe melken, dolle pret dus.
Tot slot een Duitse maaltijd in een Biergarten, want tenslotte heeft Werner Duits bloed. En om het helemaal af te maken gaan we nog even naar het strand in Shoalwater, voor een zonsondergang, aangekleed met wat alcohol uiteraard ;-).
De volgende ochtend op het nieuws hoorden we dat er een enorme bush-brand was uitgebroken die een groot deel van de bossen daar verwoest heeft. Het is zo droog, de waait bijna altijd heel hard, dus het vuur vreet snel om zich heen.

En dan is alweer maandag, de dag van vertrek. Gelukkig hebben we een late avondvlucht zodat we wel van de dag kunnen genieten. In de ochtend maken met Kees en Gerrie een lange strandwandeling en daarna zijn we met z’n allen uitgenodigd bij Jack en Deb voor een uitgebreide afscheidslunch. Het was heerlijk, net als de tijd die we hier waren, Hartverwarmende vriendschap, enorme gastvrijheid. Nies is hen teveel. Dat maakt dat we geweldige herinneringen aan Australië hebben. Ik sluit niet uit dat we toch nog eens terug willen.
Werner en Joy, Jack en Deb dank voor alles, het was geweldig.

En dan nu op naar het volgende avontuur……………..