Di sini senang

Selamat pagi,

Of horas, zoals ze hier zeggen. En ja, we voelen ons wel heel senang hier. Ons verblijf op Samosir loopt al weer ten einde. Vier heerlijke dagen hebben we nu al doorgebracht op dit paradijslijk eiland in het Tobameer. Naast heel, heel veel eten en drinken zijn we iedere dag op pad geweest. Het hotel heeft ons een boot ter beschikking gesteld en daar gaan we elke dag mee op pad. Inmiddels hebben we de mooiste plekjes bezocht. Prachtige sawa’s gezien, door de dessa’s gedwaald en leuke oude dorpen bezocht. De bevolking van het eiland bestaat –door de geisoleerde ligging- uit authentieke Batakkers. Nu heel vredelievend, intelligent en muzikaal. Maar tot de Nederlandse overheersing waren het koppensnellers. In een van de dorpen die we bezocht hebben, Ambarita, stonden de oude stenen stoelen van de koningen en het hakblok nog als stille getuigen van vervlogen tijden. De koningen besloten wat er met een gevangene moest gebeuren en viel het oordeel slecht uit, dan vielen er koppen. Daarna werden ze in mootjes gehakken en geplet en opgegeten! Bizar te denken dat dat eigenlijk nog niet zo heel lang geleden is. In het dorp dat we vandaag bezochten werden we terug gezet in de tijd. Of je door de boeken van Hella Haase loopt. De vrouwen voor hun huizen met de kleine kinderen, de rijst ligt op lakens op de straat om te drogen, op andere lakens liggen de koffiebonen te drogen. Als het lukt zit er een foto van bij. Elk dorp had zijn eigen koning, met daarboven een opperkoning. De eigenaresse van ons hotel is een dochter van de laatste koning. Zij is ruim 80 jaar en begroet in haar gasten in perfect Nederlands. Vervolgens is er elke middag een theeuurtje, waar (mocht je eens honger hebben) heerlijke snacks geserveerd worden bij de koffie en thee. Uiteraard ontbreekt de pisang goreng niet. Heel sociaal en een tikje koloniaal dus.
Tja, ik zei het al, eten is wel heel, heel belangrijk hier. Het ontbijt is groots, lijkt op een diner, maar soms geven we de voorkeur toch even aan brood, in de loop van de ochtend koffie vergezeld van meestal iets lekkers. Dan komt de lunch, hier op Samosir meestal op de boot, en ook dat is een complete rijstafel met de heerlijkste gerechten. Dan het thee-uurtje om 5 uur en het diner om 7.30 uur. Ik vrees dat we Nederland zullen binnenrollen over twee maanden.
Kortom veel gezien en gedaan de laatste dagen. Morgen hebben we een vrije dag en we hebben fietsen gehuurd om ook eens de weg te verkennen op het eiland en misschien wat van het eten weg te fietsen. Wel ga ik elke dag zwemmen in het meer. Dat moet voor het eind van de middag gebeuren omdat in de loop van de middag er meestal bewolking ontstaat en een straf windje zodat het meer onrustig wordt. Doordat we hoog zitten is de temperatuur hier heel aangenaam. Al hoewel het nog de regentijd is, valt het tot op heden mee met de regen eigenlijk alleen aan het einde van de middag.
Behalve dat het eten lekker is, de omgeving groots zijn ook de mensen geweldig. We worden zo in de watten gelegd dat het bijna genant is. Zodra de boot aankomt staat er een jongen met een mandje met de kamersleutel. Er loopt de hele dag een jongen bij de kamers en zodra je een kik geeft komt hij al om of het water bij te vullen, de bedden open te slaan, dat wordt afkicken dus.
Maar goed morgen fietsen en relaxen en dan moeten we de volgende dag om 4.oo uur op omdat we al vroeg richting vliegveld gaan voor onze vlucht naar Djakarta. Het volgende verhaal zal dus van Java komen. Voor nu heel veel groeten vanuit een prachtig Sumatra,
Henk en Marian.