En dan maar het klooster in!

We willen ook wat van de omgeving van Lhasa zien, dus maken we een trip naar het Gandenklooster, van de Gelugpasekte ofwel de Geelmusen. Deze orde levert ook de Dalai Lama’s. Het ligt ruim een uur van Lhasa vandaan. We hebben een echte Tibetaanse bus, gammel, gammel, gammel. Maar hij brengt ons zuchtend en piepend door het prachtige dal van de Kyi Chu-rivier (die later de Brahmaputra wordt). Het uitzicht op de bergen is geweldig, er groeien relatief veel bomen wat mij verbaast op deze hoogte. Het lijken berken en ook hier laat de herfst zich in alle pracht zien. Een brede goudgele rand berken langs de wild stromende rivier met de bergen op de achtergrond, het plaatje brand zich op mijn netvlies.

China is al ver opgerukt in Tibet en het duurt even voor we de eerste Tibetaanse huizen zien, allemaal met binnenplaatsen voor het vee. Op het land wordt veel gewerkt, het is oogsttijd. Het koren staat in ouderwetse schoven op het land en soms ligt het op straat zodat de auto’s en bussen kunnen dorsen. Ik zie –net als in Noord India- stapels flatsen yakpoep te drogen liggen. Omdat brandhout schaars is wordt de poep gebruikt om op te koken. De vrouwen maken er prachtig gevormde stapels van, je moet er maar zin in hebben.

We naderen het Gandenklooster en de bus moet een enorme klim maken. Zigzaggend klimmen we tot ruim 4.600 m. langs een erbarmelijk weggetje. Maar dan zien je ineens het klooster in alle glorie liggen. Ook dit is weer gigantisch en wonderlijk mooi.
Hong raadt ons aan de vrije natuur voor een sanitaire stop te kiezen. Aan het eind van de tocht wordt me duidelijk waarom. Het toilet is een lange goot waar iedereen boven hangt en waar het cadeau van de buurman/vrouw dus ook voorbij komt!

Het kost ons wat moeite er te komen want deze 1.000 m. meer beneemt ons nog meer de adem. We lopen dus langzaam. Ze zijn het klooster nog aan het restaureren omdat een deel van het klooster tijdens de culturele revolutie is verwoest. De buitenkant is een plaatje en binnen doet er niet voor onder. Elke hoek die we om gaan levert nieuwe foto’s op. Onze lokale gids weet veel details, nooit geweten dat er zoveel symbolen in zo’n geelmuts en de pij verscholen zitten.

We besluiten ons aan te sluiten bij de pelgrims om de kilometer lange Kora lopen. Sommige pelgrims hinkelen rond de stoepa’s en overal worden in de grote wierookkachels de jeneverbessen gebrand. De Kora loopt rond de berg waarop het klooster is gebouwd en het uitzicht is fenomenaal. Ademloos komen we terug bij de bus om aan de terugreis naar Lhasa te beginnen.
Dat belooft wat de komende drie dagen. We trekken dan over de Tibetaanse Hoogvlakte naar Shigatse en Gyantse, de natuur schijnt overweldigend te zijn, net als de hoogte want dan gaan we verschillende keren de 5.000 m. grens over. Ik zet dus nog maar snel dit bericht op de weblog omdat we hier wifi hebben, dat zal op de hoogvlakte wel niet het geval zijn.

In Lhasa worden we in centrum uitgezet omdat ik in ieder geval nog even naar de Jokhangtempel wil. De heiligste tempel voor de Tibetanen en ook omdat je daar het dak op kunt. Het is de moeite waard ook dit is weer een plaatje. Maar ik kijk ook mijn ogen uit op alle mensen en hun klederdrachten maar vooral ook hun haardracht en de prachtige sieraden. Er zijn zoveel Tibetanen omdat de oogst ongeveer binnen is en zij daarna meestal op pelgrimstocht gaan. Tja, goed incarneren krijg je niet voor niets.

Henk en Arjan zijn snip verkouden en we besluiten vroeg te gaan eten zodat ze goed kunnen uitrusten voor de komende dagen. Ze zullen hun longen nog flink moeten laten werken.

Het was wel weer even lachen met die berichten van Martijn, maar je weet het je bent van harte welkom. Arjan heeft wat foto’s gemaakt van wat speciale gerechten of althans de vertaling daarvan. Hij vroeg me die ook te plaatsen, dus zal ik ze straks even zoeken.
Maar ook alle anderen bedankt voor jullie belangstelling en lieve berichten.

Lieve allemaal alweer heel veel groeten van ons alledrie.
P.S.: ik heb bij de drie laatste verslagen nog wat foto's gezet.