de woeste westkust

Vandaag wordt een niet al te lange reisdag en omdat we de wekker op 4.15 uur hadden gezet voor een facetime gesprek met oma en Theo en Monique, besluiten we wat langer te slapen. Bovendien regende het de hele nacht pijpenstelen. Maar het valt mee als we wakker worden, het is heel helder en hier en daar breekt de bewolking met wat blauwe stukjes.
Het is weer een prachtige route en we maken verschillende stops. De eerste is in de Okarito Lagoon, direct aan zee. We rijden door een heel nat bos en zien overal borden dat er Kiwi’s zitten, uitzonderlijk, nog niet eerder gezien. Het plekje aan zee is heel mooi, de mist vanuit de oceaan geeft een aparte sfeer en de temperatuur is heerlijk. Bewolking en zon wisselen af en we stoppen even in alweer een goudplaatsje Ross en lopen even rond. We lopen even de houten kerk van St. Patrick binnen. Vervolgens bekijken we Hokitika, ook weer een leuk plaatsje met een prachtig strand. We besluiten ook naar het Kiwi Centre te gaan, we kunnen tenslotte Nieuw Zeeland niet verlaten zonder er een gezien te hebben. Het is een beetje een aftands gebouw met zowel wat aquaria als de kiwi’s. Er blijken o.a. gigantische alen te zitten die net gevoerd werden, brrrr, wat een enge beesten. Op naar de kiwi’s dus. Dat is wel even zoeken, want het zijn nachtbeesten, bijna blind en heel schuw, dus er is geen licht aan. We zien geen bal, net als we weg willen gaan ontwaren we er eentje die met zijn lange snavel loopt de zoeken in de aarde naar voedsel en nog wel net voor het glas, wat een lieverd. Toch wel heel apart.

Dan wordt het toch echt tijd om naar de eindbestemming te gaan: Punakaiki, met de pancake-rotsen en blowholes. Dit stukje van de kust is ook een nationaal park. Het is er prachtig, de rotsen zijn uitzonderlijk mooi en de zee beukt met een enorm geweld op de rotsen en in de diepe holen, soms wel huizenhoog, indrukwekkend.
Zoals wel uit de verhalen blijkt is de natuur hier werkelijk overweldigend, geen stuk is hetzelfde, de route blijft heel afwisselend en door alle ruimte en grootsheid ook heel relaxed en rustig.
Morgen gaan we weer vroeg op pad, voor de laatste bestemming op het Zuidereiland: Nelson. Hartelijke groeten van ons beiden